Het leven in India
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
11 Maart 2014 | India, Kavarapettai
Beste bloglezers,
Vandaag ben ik alweer 3 weken in India, wat gaat de tijd snel! Onze twee weken 'wenperiode' zijn over, en nu krijgen we ook meer de mogelijkheid om dingen te ondernemen. Normaal gesproken als ik op vakantie ben heb ik veel meer gedaan in 3 weken dan nu. Maar het is goed zo, op deze manier hebben we kunnen wennen aan het klimaat en levensstijl van de Indiërs, en zijn we niet ziek geworden. In deze 3e week hebben we al weer wat uitstapjes gehad. Afgelopen donderdag zijn we met de father naar Vellore geweest om daar De Gouden Tempel te bezoeken. Deze tempel is gemaakt van goud en nog maar 6 jaar oud. Een man van in de 30 heeft deze tempel laten bouwen, maar niemand weet hoe hij aan het goud gekomen is. Het is een hele mooie en grote tempel, en het is er heel rustig terwijl hij midden in de stad staat. Helaas mochten we geen foto's maken. We gingen 's ochtends om 6 uur weg, en ik verbaasde me erover hoeveel mensen er al op straat waren. Ik vroeg het aan de father en hij vertelde dat de mensen in India opstaan rond 5-6 uur. Ze doen de was, maken schoon, koken eten en gaan naar hun werk. Ons ontbijt hadden we onderweg in een hotel. De maaltijden zijn hier gebonden aan tijden, we ontbijten niet voordat we gaan.
Afgelopen zondag zijn we wezen shoppen in een overdekt winkelcentrum in Chennai. Als je daar naar binnen loopt is het zo anders dan op straat. Ze hebben daar normale winkels, en het is open en schoon. Het is echt het tegenovergestelde van de shops op straat. Ze hebben veel kledingzaken voor mannen, en een paar voor vrouwen. In de kledingzaken voor vrouwen verkopen ze spijkerbroeken, leuke blousjes en shirtjes. Wij waren echt verbaasd, omdat wij dachten dat alle vrouwen een souridasj of sari dragen maar sommige dragen dus ook gewone kleding. In de winkel waren wij een van de weinige die een souridasj aan hadden. Het was wel fijn om even door het winkelcentrum te lopen en een wat betere omgeving te zien. We hebben allebei meteen een tas gekocht, en het is echt fijn om weer met een tas aan je schouder te lopen. Van die kleine dingentjes waar je dan blij van wordt.
Ik heb het gevoel dat ik hier op een dag veel minder doe, dan dat ik in Nederland op een dag kan doen. Maar het klopt ook wel, want de dingen hier kosten meer tijd dan in Nederland, je moet alles zelf doen. De Indiërs doen alles rustig aan en wachten overal op. De jongens zijn nu bezig met bomen kappen. Het werk doen ze met z'n allen maar het schiet gewoon niet op. Dan zeggen Merel en ik tegen elkaar: 'in Nederland was het in een ochtend al gebeurt'. Hier zijn ze daar al 2 weken mee bezig. Met het eten zijn ze dan wel weer snel. Als ze het op hebben, gaan ze hun handen wassen en brengen hun bord weg. Ze wachten ook niet op elkaar met beginnen, en als je klaar bent mag je gaan. Natafelen en rustig eten doen ze niet echt. Ze eten met hun rechterhand. Af en toe proberen Merel en ik het ook, maar met bestek is toch makkelijker.
Hier in India kennen ze geen weekend, het enige verschil met de rest van de dagen is dat de kinderen vrij zijn van school maar zelf dat is niet altijd zo. Dit project is katholiek en ik dacht dat ze de zondag ook als rustdag kennen, maar dat is niet zo. De jongens doen op zaterdag en zondag klusjes en spelletjes, of we gaan met ze een dagje weg.
Overal waar we komen kijken mensen ons aan, willen handen schudden, zwaaien, willen met je op de foto, of ze vragen naar je naam, waar je vandaan komt, hoe het met je gaat. Het is wel raar hoor, al die aandacht. Ik vraag me ook af waarom die mensen dat doen, en wat ze er aan hebben. Meestal reageren we erop, maar dat zal wel minder worden in de loop van de tijd. Het wordt toch wel vervelend.
De father moedigt ons aan om meer van India te gaan zien en ontdekken. Hij wil ons meenemen naar verschillende plekken, maar we krijgen ook de vrijheid om zelf te gaan. We zijn van plan om een rondreis te maken door het zuiden van India, door Goa, Kerala en Tamil Nadu van ongeveer 12 dagen. Nu zijn we bezig met overleggen en een datum kiezen.
Ook hebben we met hem gesproken wat de mogelijkheden zijn met ons sponsorgeld. Hij heeft een aantal ideeën en wij ook. Wij willen het geld echt besteden aan de jongens, iets waar ze wat aan hebben en dat voor meerdere jaren gebruikt kan worden. De meeste dingen zijn wel aanwezig maar allemaal in primitieve staat. We moeten ook rekening houden met het cultuurverschil. Dingen die wij belangrijk vinden, vinden zij niet belangrijk en andersom. Dit zijn de ideeën die we hebben besproken, opmerkingen en nieuwe ideeën zijn welkom.
- Deurtjes voor de kast. In de muur staat een kast, hierin bewaren de jongens hun borden en bekers. Hier zitten geen deurtjes voor, dus het wordt snel vies. De deurtjes zouden we zelf kunnen maken met de jongens die houdbewerking studeren.
- Zonnepanelen (solar). Zodat ze warm water hebben, en ook de mogelijkheid hebben om hiermee elektriciteit op te wekken.
- Een homecinema voor de jongens. Nu hebben ze een oude tv, maar de father wil graag een mooie tv met mooi geluid voor de jongens. Dit vinden wij overbodig.
- Een grote hoeveelheid kippen. Zodat ze zelf kunnen voorzien in hun eieren en deze ook kunnen verkopen.
- Duiven. Dit is bedoelt voor de leuk, ze doen hier niets mee. Wij vinden dit niet nodig.
- Handvaardigheid/creativiteit. Veel jongens kunnen goed tekenen, muziek maken. Maar ze hebben niet echt een plek waar ze dit kunnen doen. Er is wel een gebouwtje met wat muziekinstrumenten en hier vanuit zouden we het kunnen opknappen. We zouden hier een soort van ontspanningsplek van kunnen maken in combinatie met kunst. Op het project hebben ze geen woonkamer. Dit zouden we kunnen combineren.
- De father is nu bezig met gaswinning uit mest. Hij wil zijn eigen gas hebben doorgebruik te maken van de koeienmest die we hier hebben.
- We kunnen de jongens een dagje mee uit nemen. Voor een picknick, of we kunnen een activiteit met ze doen.
- Als de jongens iets nodig hebben kunnen ze naar de father gaan om het te vragen, hij zal het ze dan geven. Kleding krijgen ze aan het begin van het schooljaar. Schoolspullen, verzorgingsproducten kunnen ze om vragen. Het leek ons leuk om de jongens een toilettasje te geven met verzorgingsproducten, voor als we weg gaan.
Dit zijn de ideeën, en er komen vast nog meer ideeën bij. We hoeven nog geen keuze te maken, en hebben de tijd om het te bespreken. We willen nog aan de jongens vragen of zij ook nog ideeën hebben. Dan weten we het van twee kanten.
Met mij gaat het verder goed. Ik heb een dag gehad dat ik me ziek voelde, maar dat is goed gekomen. Ze denken met je mee en verzorgen je goed. Het contact met de jongens wordt ook steeds leuker, je leert ze nu beter individueel kennen. We hebben leuke momenten met ze.
Groetjes vanuit het warme India!
Vandaag ben ik alweer 3 weken in India, wat gaat de tijd snel! Onze twee weken 'wenperiode' zijn over, en nu krijgen we ook meer de mogelijkheid om dingen te ondernemen. Normaal gesproken als ik op vakantie ben heb ik veel meer gedaan in 3 weken dan nu. Maar het is goed zo, op deze manier hebben we kunnen wennen aan het klimaat en levensstijl van de Indiërs, en zijn we niet ziek geworden. In deze 3e week hebben we al weer wat uitstapjes gehad. Afgelopen donderdag zijn we met de father naar Vellore geweest om daar De Gouden Tempel te bezoeken. Deze tempel is gemaakt van goud en nog maar 6 jaar oud. Een man van in de 30 heeft deze tempel laten bouwen, maar niemand weet hoe hij aan het goud gekomen is. Het is een hele mooie en grote tempel, en het is er heel rustig terwijl hij midden in de stad staat. Helaas mochten we geen foto's maken. We gingen 's ochtends om 6 uur weg, en ik verbaasde me erover hoeveel mensen er al op straat waren. Ik vroeg het aan de father en hij vertelde dat de mensen in India opstaan rond 5-6 uur. Ze doen de was, maken schoon, koken eten en gaan naar hun werk. Ons ontbijt hadden we onderweg in een hotel. De maaltijden zijn hier gebonden aan tijden, we ontbijten niet voordat we gaan.
Afgelopen zondag zijn we wezen shoppen in een overdekt winkelcentrum in Chennai. Als je daar naar binnen loopt is het zo anders dan op straat. Ze hebben daar normale winkels, en het is open en schoon. Het is echt het tegenovergestelde van de shops op straat. Ze hebben veel kledingzaken voor mannen, en een paar voor vrouwen. In de kledingzaken voor vrouwen verkopen ze spijkerbroeken, leuke blousjes en shirtjes. Wij waren echt verbaasd, omdat wij dachten dat alle vrouwen een souridasj of sari dragen maar sommige dragen dus ook gewone kleding. In de winkel waren wij een van de weinige die een souridasj aan hadden. Het was wel fijn om even door het winkelcentrum te lopen en een wat betere omgeving te zien. We hebben allebei meteen een tas gekocht, en het is echt fijn om weer met een tas aan je schouder te lopen. Van die kleine dingentjes waar je dan blij van wordt.
Ik heb het gevoel dat ik hier op een dag veel minder doe, dan dat ik in Nederland op een dag kan doen. Maar het klopt ook wel, want de dingen hier kosten meer tijd dan in Nederland, je moet alles zelf doen. De Indiërs doen alles rustig aan en wachten overal op. De jongens zijn nu bezig met bomen kappen. Het werk doen ze met z'n allen maar het schiet gewoon niet op. Dan zeggen Merel en ik tegen elkaar: 'in Nederland was het in een ochtend al gebeurt'. Hier zijn ze daar al 2 weken mee bezig. Met het eten zijn ze dan wel weer snel. Als ze het op hebben, gaan ze hun handen wassen en brengen hun bord weg. Ze wachten ook niet op elkaar met beginnen, en als je klaar bent mag je gaan. Natafelen en rustig eten doen ze niet echt. Ze eten met hun rechterhand. Af en toe proberen Merel en ik het ook, maar met bestek is toch makkelijker.
Hier in India kennen ze geen weekend, het enige verschil met de rest van de dagen is dat de kinderen vrij zijn van school maar zelf dat is niet altijd zo. Dit project is katholiek en ik dacht dat ze de zondag ook als rustdag kennen, maar dat is niet zo. De jongens doen op zaterdag en zondag klusjes en spelletjes, of we gaan met ze een dagje weg.
Overal waar we komen kijken mensen ons aan, willen handen schudden, zwaaien, willen met je op de foto, of ze vragen naar je naam, waar je vandaan komt, hoe het met je gaat. Het is wel raar hoor, al die aandacht. Ik vraag me ook af waarom die mensen dat doen, en wat ze er aan hebben. Meestal reageren we erop, maar dat zal wel minder worden in de loop van de tijd. Het wordt toch wel vervelend.
De father moedigt ons aan om meer van India te gaan zien en ontdekken. Hij wil ons meenemen naar verschillende plekken, maar we krijgen ook de vrijheid om zelf te gaan. We zijn van plan om een rondreis te maken door het zuiden van India, door Goa, Kerala en Tamil Nadu van ongeveer 12 dagen. Nu zijn we bezig met overleggen en een datum kiezen.
Ook hebben we met hem gesproken wat de mogelijkheden zijn met ons sponsorgeld. Hij heeft een aantal ideeën en wij ook. Wij willen het geld echt besteden aan de jongens, iets waar ze wat aan hebben en dat voor meerdere jaren gebruikt kan worden. De meeste dingen zijn wel aanwezig maar allemaal in primitieve staat. We moeten ook rekening houden met het cultuurverschil. Dingen die wij belangrijk vinden, vinden zij niet belangrijk en andersom. Dit zijn de ideeën die we hebben besproken, opmerkingen en nieuwe ideeën zijn welkom.
- Deurtjes voor de kast. In de muur staat een kast, hierin bewaren de jongens hun borden en bekers. Hier zitten geen deurtjes voor, dus het wordt snel vies. De deurtjes zouden we zelf kunnen maken met de jongens die houdbewerking studeren.
- Zonnepanelen (solar). Zodat ze warm water hebben, en ook de mogelijkheid hebben om hiermee elektriciteit op te wekken.
- Een homecinema voor de jongens. Nu hebben ze een oude tv, maar de father wil graag een mooie tv met mooi geluid voor de jongens. Dit vinden wij overbodig.
- Een grote hoeveelheid kippen. Zodat ze zelf kunnen voorzien in hun eieren en deze ook kunnen verkopen.
- Duiven. Dit is bedoelt voor de leuk, ze doen hier niets mee. Wij vinden dit niet nodig.
- Handvaardigheid/creativiteit. Veel jongens kunnen goed tekenen, muziek maken. Maar ze hebben niet echt een plek waar ze dit kunnen doen. Er is wel een gebouwtje met wat muziekinstrumenten en hier vanuit zouden we het kunnen opknappen. We zouden hier een soort van ontspanningsplek van kunnen maken in combinatie met kunst. Op het project hebben ze geen woonkamer. Dit zouden we kunnen combineren.
- De father is nu bezig met gaswinning uit mest. Hij wil zijn eigen gas hebben doorgebruik te maken van de koeienmest die we hier hebben.
- We kunnen de jongens een dagje mee uit nemen. Voor een picknick, of we kunnen een activiteit met ze doen.
- Als de jongens iets nodig hebben kunnen ze naar de father gaan om het te vragen, hij zal het ze dan geven. Kleding krijgen ze aan het begin van het schooljaar. Schoolspullen, verzorgingsproducten kunnen ze om vragen. Het leek ons leuk om de jongens een toilettasje te geven met verzorgingsproducten, voor als we weg gaan.
Dit zijn de ideeën, en er komen vast nog meer ideeën bij. We hoeven nog geen keuze te maken, en hebben de tijd om het te bespreken. We willen nog aan de jongens vragen of zij ook nog ideeën hebben. Dan weten we het van twee kanten.
Met mij gaat het verder goed. Ik heb een dag gehad dat ik me ziek voelde, maar dat is goed gekomen. Ze denken met je mee en verzorgen je goed. Het contact met de jongens wordt ook steeds leuker, je leert ze nu beter individueel kennen. We hebben leuke momenten met ze.
Groetjes vanuit het warme India!
-
11 Maart 2014 - 08:08
Jantine Van Essen.:
Hallo lieve Ellen, samen met Tobias voor schooltijd je blog gelezen. Gezellig om zo een kijkje in je leven daar te hebben. Leuke ideeën om van het sponsorgeld te doen. Succes om een keuze te maken. Lieve groetjes van ons en een knuffel van Hannah. ( die zit in haar bed te kletsen en wachten tot ik haar eruit kom halen) -
11 Maart 2014 - 08:21
Ireen:
Hoi Ellen!
Leuk om even weer wat te lezen! Goed dat er al zoveel ideeën zijn voor het sponsor geld. Gek is dat he? Die grote verschillen tussen arm en rijk. Kan me voorstellen dat het lekker is om er even uit te zijn als je in zo'n winkelcentrum loopt. Succes daar en geniet!
Groetjes Ireen -
11 Maart 2014 - 08:22
Marise Meijer :
Zo leuk om je verhalen te lezen lieve El <3 ik ben trots op je en denk elke dag aan je!! De jongens zullen vast heel erg dankbaar zijn voor zo'n geweldig meisje/(vrouw inmiddels al ;)) zoals jij. Ik ga je mail zo snel mogelijk beantwoorden!
Dikke kus en ik mis je! -
11 Maart 2014 - 09:12
Jantine Oskam:
Ha Ellen, fijn om weer van je te horen/lezen. Ik dacht laatst, leuk, een berichtje. Helaas, het was een test.....:) Leuk dat jullie meer gaan ondernemen en meer van het land en de cultuur gaan zien en leren.
We lezen wel weer of jullie eruit gekomen zijn waar de rondreis naar toe gaat.
Jij lekker in de zon en Willemijn is nog een extra weekje skiën, de jeugd.....
Nee hoor, geniet ervan!!!
groetjes Jantine en de rest van de fam -
11 Maart 2014 - 11:28
Annet Doornebal:
Ha Ellen,
Leuk om wat te lezen over je belevenissen daar! Hele mooie tijd daar, geniet ervan!
Groetjes, Annet -
11 Maart 2014 - 11:43
Lisette Van Essen:
Hee El!
Je blog lezen is een goede smoes om (nog) niet te hoeven leren ;)
Leuke ideeën voor het besteden van het geld! Misschien is het leuk om iets te doen waar het project ook nog wat aan heeft als Merel en jij weer bij ons zijn, zoals de kippen. Je kunt ze leren de kippen te verzorgen en voorstellen om de eieren te gaan verkopen. Zo wordt het een eigen bedrijfje van de jongens. En slaan jullie twee vliegen in één klap, de jongens leren veel van hun bedrijfje en het geld dat ze ermee verdienen kan worden gestolen in het project. Dit geld zouden ze dan kunnen besteden aan bijvoorbeeld deurtjes of een tv. Leren ze meteen de waarde van het geld! Hahah veel voordelen eh? ;) (Heb net economie se gemaakt dus zit nog een beetje in de mode van afzet en omzet ;) )
Maar jullie moeten natuurlijk zelf kiezen! Laat je weten wat het is geworden? :)
Heel veel liefs, Lisette
Ps. Vergeet je niet om door te geven of je wel/niet mee gaat met de reis naar Slowakije? ;) -
11 Maart 2014 - 12:07
Lisette Van Essen:
Ik heb nog een aanvulling ;p
Je schreef dat ze nu al twee weken bezig zijn met het kappen van bomen terwijl dat in Nederland waarschijnlijk in een ochtend is gedaan. Als jullie voor de kippen kiezen, zal je de jongens moeten vertellen dat de eieren kunnen bederven. Ze kunnen dus niet rustig aan doen met het verkopen van de eieren. Dit geldt ook voor het voeren van de kippen.
Misschien dat je ze extra kunt stimuleren door een wedstrijd te maken van het verkopen van de eieren. Zoveel mogelijk eieren verkopen voor een zo hoog mogelijke prijs per stuk bijvoorbeeld. Het nadeel is wel dat ze dan niet samenwerken...
Zoals je merkt, moet het kippen-plan nog wel worden uitgewerkt ;)
Xxx -
13 Maart 2014 - 08:32
Ton En Christina Rensen:
Leuk om op deze wijze te lezen hoe het jou daar vergaat.
Wij houden je nu nog meer in de gaten omdat wij het leuk vinden je te blijven volgen.
Wat je beleeft voel ik met je mee, want zoals je weet heb ik ook 1,5 jaar in zuid amerika gezeten.
Dus ik zou zeggen geniet van alles wat je daar doet, en neem het later mee als een prachtig gevulde rugzak waar je de rest van jou leven nog heel veel aan hebt.
Dikke kus en groeten
Ton en Christina -
14 Maart 2014 - 16:25
Margreet:
Hoi Ellen ,
leuk om je reis verslagen te lezen en ook heel herkenbaar maar geniet er maar van en denk dan maar blij dat je in nederland geboren bent doe ik ook regelmatig nog.
Ja, dat geld besteden daar heb je wel wijsheid bij nodig maar doe het maar in goed overleg want wat je al zegt wat hun belangrijk vinden zien wij heel anders met onze hollandse mind!! We hebben wel geleerd hier kom ze maar wat te gemoed want als jij weg bent doen ze toch hun eigen zin en worden de kippen verkocht en er een tv voor gekocht !!!
Joh geniet van alles wij gaan voor 2 weken naar de middelandse zee in Alexandrie even bijkomen en uitwaaien.
groetjes Marja en Margreet -
16 Maart 2014 - 12:12
Lia Tammenga:
Hi Ellen,
leuk om je blog te lezen.
Zeker de kans aangrijpen om meer van India te zien en veel foto's maken.
gaswinning uit koeienmest? hoeveel koeien hebben jullie? en hoever is de father met dit project?
(Ik heb een zwak voor koeien.)
Hartelijke groeten
Lia
-
23 Maart 2014 - 16:22
Riet Oskam:
Lieve Ellen,
Fijn, dat je het goed maakt!
Interessant om je belevenissen te lezen!
Bedankt,
je tante Riet
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
